Rozdział 7 ,,Podemos pintar colores al alma"

Rozdział jest dedykowany Violetta Vilu ♥

Pablo

Te dzieciaki są genialne...

Ich technika tańczenia...

Kiedy piosenka się skończyła zacząłem głośno klaskać.

- Dzieciaki jesteście świetne! - krzyknąłem.

- Dziękujemy! - powiedziały chórem.

- Teraz możecie iść do domu i widzimy się jutro w tej auli o ósmej. - oznajmłem.

****

Leon

- Podemos pintar colores al alma

Podemos gritar yeh

Podemos volar sin tener alas

Ser la letra en mi canción

Y tallarme en tu voz. - skończyłem śpiewać piosenkę, którą wymyśliłem z myślą o ślicznej szatynce.

- Dzień dobry! - krzyknął jak się nie mylę Beto, najbardziej zakręcony nauczyciel w Stud!o.

- Dzień dobry. Beto, tak? - zapytałem się.

- Tak, a ty jesteś... - odpowiedział.

- Leon. Chcę zdawać do Stud!o. - powiedziałem.

- Ach, tak. Byłeś tu kilka razy, więc dlatego cię poznaję! - krzyknął radośnie.

- Beto ja już muszę iść. Mam nadzieję, że jutro się zobaczymy. - oznajmiłem ciepło.

- Tak na pewno się zobaczymy. Jestem w komisji. - odpowiedział.

- Do zobaczenia! - krzyknąłem gdy, już wychodziłem.

Nie usłyszałem czy mi odpowiedział, bo byłem już na dworze.

- Cześć. - przywitał się chłopak w czapce. - Maxi jestem. - dodał z uśmiechem,  który odwzajemniłem.

- Hej, a ja jestem Leon. - odpowiedziałem.

- To jest Marco i Fede. - przedstawił mi chłopaków.

- Federico? - zapytałem.

- Tak. Coś się stało? - również zadał mi pytanie.

- To ja Leon Verdas, twój stary przyjaciel. - krzyknąłem szczęśliwy.

- Leon?! To ty! - również wykrzyczał.

- Stary jak ja się cieszę, że cię widzę! Jak tam było we Włoszech? - oznajmiłem uradowany.

- A spoko. Tylko brakowało mi ciebie i mojej kuzynki. - odpowiedział.

- Ej, a może pójdziemy do Resto? - zapytał Maxi.

- Jasne! - krzyknęliśmy razem.

****

Gadaliśmy tak resztę dnia. 

Federico mieszka tylko 3 domy dalej od mojego... Maxi mieszka z nim, a Marco koło Stud!o.

Wracałem do domu zamyślony i nagle wpadłem na kogoś. Zdążyłem zainterweniować i złapać tę osobę w ramiona. Okazało się, że to ta piękna szatynka...

- Hej... - powiedziałem i się uśmiechnąłem. Również się uśmiechnęła. Ale ona się ślicznie uśmiecha. - powiedziała moja podświadomość. I  ma rację...

- Hej. - odpowiedziała chyba speszona.

- Leon jestem. - powiedziałem z uśmiechem, który jest na mojej twarzy odkąd ja dziś zobaczyłem.

- A ja Violetta. - oznajmiła cichutkim melodyjnym głosem.

- Miło mi Violu. - rzekłem patrząc jej prosto w brązowe tęczówki.

- Mi również. - wypowiedziała odważniej.

- Może pójdziemy do kawiarni? - zapytałem wesołym głosem.

- Dobrze. - wysłowiła się.

****

Rozmawialiśmy, aż do dwudziestej trzeciej i się rozeszliśmy. Gdy wszedłem do domu  ruszyłem do pokoju i wziąłem spodnie od dresu. Zeszedłem po schodach do łazienki. Buty postawiłem przy drzwiach, by je wynieść. Zdjąłem wszystkie zbędne mi ubrania i wszedłem do kabiny. Wykonałem wieczorne czynności (chociaż, była dwudziesta trzecia dziesięć) i założyłem czyste bokserki i spodnie od dresu. Poszedłem w stronę przedpokoju i zostawiłem trampki. Wróciłem do swojego pokoju. Położyłem się na łóżko i zaraz odpłynąłem. 

****

Hola ;* 

Przykro mi, że rozdział nie pojawił się w piątek :/ Więc mam pomysł... W środę jest wolne więc dzisiaj jest rozdział za piątek, a w środę pojawi się rozdział za dzisiaj i tak wszystko ureguluje.

Mam nadzieję, że rozdział wam się podoba i pojawią się pod nim komentarze no i pod rozdziałem 6 :)

Do zobaczyska w środę ;3 

Dzisiaj, albo jutro pojawi się baaaardzo ważna notka...

Bay :3

Ally ♥♥♥