Rozdział 31 ,,Nie pamiętasz?"

Dedykuję mojej Sysi <3 (Mam nadzieję, że ci się spodoba i zdradzisz mi coś co chcę wiedzieć xD)

Minęło pół roku... Codziennie do niej przychodzę... I cały czas tkwi we mnie nadzieja na to, że moja księżniczka się wybudzi. Jej cały pokój jest w kwiatach, tych nowszych i tych starszych, które co jakiś czas wyrzucam, aby zrobić miejsce na nowe. Jak codziennie rano poszedłem do łazienki, wykonałem poranne czynności, poszedłem zjeść śniadanie i wyszedłem z domu. Ruszyłem w miejsce, które odwiedzam od pół roku przed pójściem do szatynki. Kwiaciarnia... 

- Dzień dobry Leonie. - każdy mnie już tu zna. 

- Dzień dobry pani Mario. - witam się z kasjerką.

- To co zawsze pyta? - rozglądam się po sklepie i zauważam biało-różowe róże. 

- Proszę te biało-różowe. - oznajmiam. Kobieta od razu wie o jakie kwiaty mi chodzi. 

Podchodzi do mnie i je wręcza, podaję jej odpowiednią kwotę, uśmiecham się i wychodzę. 

    Wchodzę do wielkiego budynku i kieruje się do tak dobrze znanej sali... Zastaję tam leżącą Violettę. 

- Cześć kochanie. Wiesz jak strasznie za tobą tęsknię? Jak bez ciebie wszystko straciło sens? Byłaś moim promyczkiem... Nie tylko moim, ale także naszych przyjaciół... Każdy tęskni. Lu i Fede się zaręczyli, ale czekają z ślubem do momentu kiedy się obudzisz. - mówię siadając na krześle. Pocałowałem ją w usta, były zimne, po chwil poczułem, że ona ten pocałunek oddaje. Odsunąłem się od niej i kiedy zobaczyłem, że otworzyła te swoje piękne oczy uśmiechnąłem się i zawołałem lekarza.

- Co, co się stało? - pyta.

- Miałaś wypadek, a co nic nie pamiętasz? - patrzę się na nią poważnie.

- Pamiętam wszystko, tylko nie pamiętam tego wypadku. - oznajmia, a ja oddycham z ulgą. Po chwili przychodzi lekarz i mnie wyprasza. Czekam kilka minut, a on wychodzi. 

- Panie Verdas z pańską narzeczoną jest wszystko dobrze, a te zapomnienie jest tylko chwilowe już jutro może pan ją zabrać do domu. - mówi, a ja kiwam głową na znak, że rozumiem. Wchodzę z powrotem do pomieszczenia.

- Leon,a lekarz mówił ci kiedy będę mogła wyjść? - zadaje mi pytanie.

- Tak już jutro zabieram cię z tond. I wprowadzasz się do mnie. Za bardzo się o ciebie boję. - patrzy na mnie jakbym zwariował.

- No co się tak patrzysz? Leżałaś tutaj pół roku przez ten głupi samochód. - powiedziałem, a ona zmieniła wyraz twarzy na zdziwiony.

- Czyli leżałam tutaj tyle czasu? - pyta, a potem rozgląda się po pokoju. - Ty przynosiłeś mi te kwiaty? - potrząsam głową na tak.

- Dziękuję, że przychodziłeś do mnie. - patrzy się na mnie z uśmiechem.

- Nie ma za co. - przytulam się do jej kruchego ciała i szepczę ciche Kocham cię, wrócę jutro po ciebie. Macham jej na pożegnanie,a ta z uśmiechem robi to samo.

    Kiedy wracam do domu kładę się na łóżku i zaczynam rozmyślanie. A może, by tak rzucić karierę na razie? 

Violetta

Kiedy szatyn wyszedł położyłam się na łóżku i myślałam o tym co mówił mi kiedy byłam w śpiączce. Lu i Fede chcą wyjść za mąż... To jest wspaniała wiadomość. Ciekawe co u reszty... Postanowiłam zadzwonić do Lu.

- Hej Lu. - mówię kiedy widzę dziewczynę na ekranie.

- Matko Violka wybudziłaś się. - piszczy z uśmiechem.

- Co tam u ciebie? - pytam. 

- Oprócz tego, że wychodzę za mąż to nic ciekawego. - spuszcza wzrok, a ja już wiem, że coś ukrywa.
- Ludmiła jest coś jeszcze prawda? - pytam, a raczej bardziej oznajmiam.
- Jestem w ciąży. - szepcze.
- I co w tym takiego strasznego? - zadaję pytanie.
- Violetta ja mam dopiero 18 lat. - jęczy.
- Lu spokojnie. Fede już wie? - uspokajam ją.
- No nie... - znów spuszcza wzrok na co przekręcam teatralnie oczami. 
- Lusia jak mu nie powiesz teraz, to kiedy indziej może być już za późno. - daje jej radę.
- Wiesz, może masz rację. Tak zrobię. Dziękuję. Pa Violu. - macha mi na pożegnanie i się rozłącza. Patrzę na zegarek i odkładam tablet do półki koło mojego łóżka, po czym zasypiam.

****
Heja kochani <3
Jak tam? XD
Nie dobra przejdźmy do konkretów ^^
Vilu nam się wybudziła :D
Cieszycie się? xD
Mam nadzieję :3
Kocham 
Całuję 
Pozdrawiam ;* 
Wasza Natalka ♥♥♥
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ

Zakochałam się w tej piosence i teledysku *-*