Rozdział 8 ,,Będzie trzeba to nadrobić"

Rozdział dedykuję Madinne :*

Violetta

Jutro egzaminy do Stud!a z tego co wiem ma być na nich mój kuzyn Fede! Jak ja się dawno z nim nie widziałam... Ale się cieszę! Nie no ostatnio rozmawiałam z nim z 5 może 4 lata temu... Nawet nie wiem jak teraz wygląda i wogle nie wiem nic o nim nowego. Będzie trzeba to nadrobić. A co do Leona... Tak ma na imię przystojny szatyn... Ładnie no nie? Jeszcze te oczy... Dobra przyhamuj Violka... Dowiedziałam się o szatynie sporo ciekawych rzeczy... Również uwielbia muzykę i taniec. Chciałam, żeby coś mi zaśpiewał, ale się uparł... No cóż opowiedział mi o sobie, a ja mu o mnie. I tak się zasiedzieliśmy do dwudziestej trzeciej. Teraz jestem w wannie i relaksuje się. No tak jest za 25 północ, a ja se siedzę w łazience... Jestem niemożliwa... Wychodzę z wanny i zaczynam osuszać ciało puchatym ręcznikiem. Moje kasztanowe włosy wysuszyłam i ubrałam się w piżamę. Ruszyłam w stronę pokoju Francesci, aby położyć się w swoim śpiworze. Otworzyłam powolutku drzwi do pomieszczenia, aby nie obudzić i mi się to udało. Położyłam się na swoim miejscu i natychmiastowo zasnęłam.

****

Leniwie się przeciągnęłam i sięgnęłam po mojego Samsunga. Sprawdziłam godzinę.

- Piąta siedem. - powiedziałam cicho do siebie. 

Jeszcze raz się przeciągnęłam i podeszłam do mojej walizki i wyciągnęłam odpowiednie ubrania. Powolnym krokiem udałam się do łazienki i zdjęłam piżamę, która wylądowała w koszu na pranie. Odkręciłam kurek z zimną wodą, żeby się orzeźwić i uregulowałam temperaturę cieczy. Nalałam sobie na dłoń niewielką ilość kokosowego żelu i wtarłam go w moje ciało. Na włosy wylałam trochę szamponu o zapachu czekolady i po chwili go spłukałam. Ubrałam się w przygotowane wcześniej rzeczy, wysuszyłam włosy i pokręciłam je. Wyszłam z łazienki po moją kosmetyczkę i wróciłam do wcześniej wspomnianego pomieszczenia. Zrobiłam se lekki makijaż i postanowiłam zjeść i przy okazji zrobić coś do jedzenia dla tych wariatek.

- Hmm... Może naleśniki z nutellą? - powiedziałam do siebie. Jak powiedziałam tak też zrobiłam, wyjęłam potrzebne składniki i zaczęłam robić wcześniej wspomniany posiłek. 

****

Po skończonym jedzeniu postanowiłam pójść obudzić te śpiochy. Ruszyłam do pokoju mojej przyjaciółki i je obudziłam.

- Pobudka! - krzyknęłam.

- Ale mamo jest dopiero... - zaczęła blondynka zerkając na zegarek - szósta czterdzieści pięć. - wymamrotała.

- Co?! - wrzasnęła Camila.

- No tak. - powiedziałam zerkając jednym okiem na wyświetlacz telefonu.

- Zajmuję łazienkę na górze. - oznajmiła Luśka i pobiegła do walizki w poszukiwaniu ubrań.

- No to ja na dole. - mruknęła Cami przy walizce.

- Fran, a ty przez ten czas możesz zjeść uszykowane prze zemnie śniadanie i wybrać ubrania na dziś. - rzekłam radośnie.

- Okej. - niemalże, że krzyknęła Włoszka i pobiegła do kuchni.

Postanowiłam, że pójdę posiedzieć w kuchni. Zobaczyłam zapłakaną brunetkę w kuchni.

- Ej co jest? - zapytałam.

- Nic.- odpowiedziała i wytarła łzy.

Podeszłam do niej i przytuliłam ją, a potem odsunęłam się kawałek.

- Fran, przecież widzę, że nie jest... - oznajmiłam.

- No w sumie masz rację... - załkała. - moja mama jest ciężko chora i muszę za miesiąc
wracać do Włoch. - rozkleiła się.

- Jeju Francesca... Ale wrócisz? - zapytałam z nadzieją.

- Tak... Jak moja mama wyzdrowieje z tego co mówił tata terapia będzie trwała około 2 miesiące, może trochę krócej. - powiedziała ocierając łzy.
- Nie martw się dasz radę... Wrócisz i będzie tak jak teraz. - mówiłam.
- Fran - krzyknęła rudowłosa - łazienka wolna. - dokończyła.
- Ok. - wymamrotała Włoszka i  ruszyła na górę po ciuchy.

****
Po niespełna 40 minutach z łazienki wyszła Ludmiła i Francesca. Zostało jeszcze niecałe 20 minut do Stud!o. Za kierownicą tradycyjnie usiadła blondynka. Ja siedziałam z przodu, a Cami i Fran z tyłu. Pod szkołą byłyśmy już po 5 minutkach. Brunetce poprawił się humor, a ja cieszyłam się jak małe dziecko, ponieważ zobaczę mojego najukochańszego  kuzyna.
- Vils, Violetta... - mało co nie wrzasnęła Luśka.
- Co? - zapytałam zdezorientowana.
- Pytałam się, o której wczoraj wróciłaś. - powiedziała.
- Aaa... Po dwudziestej trzeciej... - mówiąc to spuściłam wzrok i szłam. 
- A co się w tym czasie robiło? - zapytała mnie tym razem Włoszka.
- Eee... Noo... Yyy... Ten... - zaczęłam się jąkać - byłam na spotkaniu z Leonem. - powiedziałam bardzo cichutko.
- Co? Nie usłyszałam. - mówiła szyderczo się uśmiechając blondyna. 
- Byłam na spotkaniu z Leonem. - pisnęłam pod wpływem ich wzroku i  od razu oblałam się intensywnym rumieńcem. Chciałam uniknąć ich wypytywania więc pobiegłam do Stud!a z wymówką, że idę poszukać Fede. Nie powiem bieganie w szpilkach nie jest łatwe, ale dałam se radę. Musiał byś to widok komiczny Castillo. - powiedziała moja podświadomość, którą zignorowałam i podeszłam, do sali przesłuchań. 
- Federico Pasqauareli. - powiedział głośno imię następnego wchodzącego do sali. Federico. - pomyślałam.
-  Es necesario poder rugir
Inevitable saber gritar
Es importante para sentir
Imprescindible para cantar

Cura la fiebre y te hace bien
Al escenario y a disfrutar
Mueve la pelvis en su vaivén
Pon el vértigo y a bailar

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Muy precisos movedizos
Con los pies levanta el piso

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Como la luna quiero brillar
Hasta las piedras quieren bailar

Es necesario querer latir
Inevitable saber vibrar
Es importante para vivir
Imprescindible para cantar

Cura la fiebre y te hace bien
Al escenario y a disfrutar
Mueve la pelvis en su vaivén
Pon el vértigo y a bailar

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Muy precisos movedizos
Con los pies levanta el piso

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Como la luna quiero brillar
Hasta las piedras quieren bailar

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Muy precisos movedizos
Con los pies levanta el piso

Luz, cámara y acción
Luz, cámara y acción
Como la luna quiero brillar
Hasta las piedras quieren bailar

Hasta las piedras quieren baila. - zaśpiewał jak się nie mylę swoją piosenkę.
Wyszedł z sali i od razu podszedł do mnie.
- Viola? - zapytał niepewnie na co kiwnęłam głową na znak, że tak.
- Kuzynko jak ja cię dawno nie widziałem! - krzyknął z uśmiechem i mnie przytulił.

****
Kochani...
Dziękuję za tyle wejść jesteście niesamowici <3
Każdy komentarz z waszej strony był dla mnie taką motywacją, że...  ♥♥♥
A ostatnio zobaczyłam ich tak dużo ;* I były taaakie miłe :D
Przepraszam, że na razie nie pojawi się rozdział 9... Eeee no ten xDD
Może napiszę go w nocy? xD Nie wiem... Zobaczę, bo może skączyć mi się paliwko xD
Moje kakałko ♥ A co do rozdziału... Opinię pozostawiam wam :) Liczę na tyle samo komów co pod notką, a może i więcej się pojawi <3
Ciao ;*
Ally ♥♥♥